30-11-2008
Compliment
De tijd in de koffiekamer zat erop, de aanwezigen waren weg. Alleen de twee zonen van de overleden mevrouw waren er nog. Zij hadden mijn naam doorgekregen van een kennis. Ik was eerder die week over de vloer geweest om de uitvaart te bespreken en nu was het tijd om voorlopig afscheid te nemen. "Mijnheer de Loos", zei één zoon, "u doet u werk heel goed, u bent bedachtzaam, rustig en u mist het kwijlerige van veel anderen in uw vak". "Dit beschouw ik als een groot compliment", was mijn antwoord. De mensen die net een verlies hebben ervaren, zitten niet te wachten op iemand die met hun meehuilt of de schijn hoog houdt dat hij of zij het allemaal zo verschrikkelijk vindt. De mensen hebben iets aan iemand die gemeende betrokkenheid toont en zich voor de rest niet anders voordoet dan hij is. En dan is het meegenomen dat je van nature rustig bent en goed kunt luisteren. Dat je met de mensen mee denkt, maar ook de durf hebt de gevolgen van hun keuzes te bespreken. Dat je goed kunt organiseren en niet bang bent in het openbaar te spreken. "Zegt het voort", zei ik tegen de zonen. "Dat zullen wij zeker doen".