06-04-2008
Dankbetuiging
Een week of drie na de uitvaart bel ik de nabestaanden altijd even op om te informeren of zij via mij dankbetuigingen willen versturen. U weet wel die kaartjes, al dan niet met foto van de overleden dierbare, die na een week of vier,vijf bij u in de brievenbus komen. Het valt mij op dat steeds vaker de mensen het sturen van de dankbetuiging achterwege laten. De redenen om er vanaf te zien zijn verschillend. De uitvaart was zo intens en druk bezocht dat het sturen van dankbetuigingen wederom een zware aanslag op de weerbaarheid van de nabestaanden veroorzaakt. Of het bedanken heeft, in de ogen van de nabestaanden, al plaatsgevonden. Of de indruk bestaat dat de meeste mensen die een dankbetuiging krijgen dit voor kennisgeving aannemen en het vervolgens weggooien. Meer dan de helft van alle mensen vindt het sturen van een dankbetuiging er gewoon bijhoren en willen alle mensen die op wat voor manier dan ook blijk hebben gegeven van hun medeleven bedanken. Ik maak dan een afspraak om met de nabestaanden de vorm en de tekst te bespreken. Voor al de argumenten, om wel of niet dankbetuigingen te versturen, is wat te zeggen en ik ervaar het als prettig dat de tijd van formaliteiten voorbij is en dat iedereen zijn eigen gevoel kan laten spreken.