10-08-2008
Laatste wens
Een man van 75 jaar werd ziek en had nog een korte levensverwachting. Zijn vrouw wist ervan, maar mocht van hem er met niemand over praten. Ook niet met de kinderen. Hij bepaalde dat hij geen uitvaart wilde. Na zijn overlijden werd hij opgehaald en de crematie werd zonder aanwezigheid van wie dan ook uitgevoerd. Op de kaart kwam de tekst: "Meestal nam hij zijn beslissingen alleen". Zijn vrouw vertelt in een interview een jaar na zijn dood: "Mijn mans wil is altijd wet geweest, en we hebben ons aan zijn wensen gehouden. Op het moment van zijn crematie waren wij bij elkaar in onze tuin. We hebben zijn lievelingsmuziek gedraaid en toen allemaal een tekst geschreven op een ballon. Op deze manier waren we bij elkaar en in gedachten bij hem".In het gesprek komt duidelijk naar voren dat de mevrouw grote moeite heeft met de wensen van haar man. "Ik wilde praten en afscheid nemen, maar ik kreeg de kans niet. En dat ik van tevoren met niemand mocht praten was verschrikkelijk. Daarom vind ik nu moeilijk rust, denk ik". Zij geeft als goede raad; "Als iemand wensen heeft over zijn afscheid die voor een ander onaanvaardbaar zijn, moet je toch in gesprek blijven. De nabestaanden zijn degenen die moeten leven met het afscheid, die door moeten in het leven.."