17-05-2009
Laatste wensen
Tijdens een telefoongesprek vraagt een vrouw of ik bij haar moeder in het ziekenhuis wil komen. Haar moeder is in de laatste dagen van haar leven en wil het één en ander met mij bespreken. Nog diezelfde middag loop ik de lange gangen van het ziekenhuis af op zoek naar haar kamer. Voorgesprekken worden met regelmaat gehouden, maar meestal ruim voordat iemand overlijdt. Een gesprek zo vlak voor iemands dood gebeurt af en toe en vind ik zelf één van de moeilijkste dingen van mijn werk. Met enige schroom kom ik het kamer binnen waar de zwaarzieke vrouw mij snel op mijn gemak stelt door vrijwel meteen over haar laatste wensen te beginnen. Zij vraagt mij naar de map met kistfoto's en maakt vlot een keus. Op dezelfde manier wordt een rouwkaart uitgekozen. Uiteraard is de begraafplaats als eerste benoemd. Na drie kwartier is haar energie op en vallen haar ogen toe. Kort daarna neem ik afscheid van de vrouw die in korte tijd diepe indruk op mij heeft gemaakt. Haar dochter is druk bezig de belangrijkste laatste wens, het overlijden in eigen huis, voor elkaar te krijgen. Het doet mij dan ook deugd wanneer ik vier dagen later van de dochter opdracht krijg om haar moeder thuis op te halen. Na de drukbezochte uitvaart trekken de dochter en ik de conclusie dat alle laatste wensen vervuld zijn.