22-03-2009
Onvoorspelbaar leed
Vorige keer schreef ik over het voorspelbare verdriet wat ouderen overkomt; het overlijden van je partner. In dit stukje wil ik stilstaan bij de betekenis van dit verlies. Hoe komt het dat de verstoring zo groot is. Door de jarenlange verwevenheid met elkaar. De echtelijke relatie is één van de langdurigste van het leven. Binnen deze relatie is de identiteit ontwikkeld en het leven vorm gegeven. De huwelijksrelatie is meestal de belangrijkste gehechtheidsrelatie, waaraan men zekerheid ontleend en waarin men zich veilig voelt. Bij het ouder worden is er een toename van de wederzijdse betrokkenheid en afhankelijkheid. Men is meer op elkaar aangewezen en brengt veel tijd samen door. Er is een vaste routine in het verdelen van huishoudelijk werken en het invullen van de vrije tijd. Wanneer er zich lichamelijke of geestelijke ongemakken voordoen wordt dat voor elkaar opgevangen. In het sociale leven gaat men als paar met anderen om. Het leed na de dood van je partner op gevorderde leeftijd kan groot zijn door de emotionele, sociale, praktische en economische verwevenheid met elkaar. Dramatisch gezegd: "er sterft een deel van jezelf". Over het weer oppakken van je leven zal ik volgende keer schrijven.