Zeemansgraf

U begrijpt dat het onderwerp van deze week is ingegeven door alle prachtige schepen die de afgelopen week te bewonderen waren. Wat gebeurt er tegenwoordig wanneer iemand op zee overlijdt. Op zee geldt het zeerecht, die aangeeft dat de gezagvoerder van een zeeschip moet trachten de overledene aan wal te brengen. Dat zal door de huidige koeltechnieken en helicoptervervoer in de meeste gevallen lukken. Toch geeft het zeerecht aan dat wanneer de omstandigheden daarom vragen het dode lichaam overboord mag worden gezet. In vroeger tijden was het meer regel dan uitzondering om na een korte plechtigheid het verzwaarde, ingepakte lijk overboord te zetten. Men was immers vaak maanden op zee. Wanneer men tegenwoordig vrijwillig een zeemansgraf zou wensen is dat in de Nederlandse wateren niet mogelijk. In Engeland is het wel toegestaan. Er zijn daar voor de kust van Engeland en Schotland een aantal 300 meter diepe troggen die zijn aangewezen voor zeebegrafenissen. De voorwaarden zijn dat de overledene in een met 100 kilo verzwaarde massief houten kist met flink wat gaten in de zijkanten te water gaat. Als versteviging om de klap op het water op te vangen dient de kist te worden uitgerust met twee stalen banden. Dit soort zeebegrafenissen komt zo'n 30 maal per jaar voor. Ook in Portugal en in Zuid-Afrika is het nog mogelijk een zeemansgraf te krijgen. Een veel eenvoudiger oplossing is natuurlijk eerst cremeren en vervolgens de as aan de zee toevertrouwen.