29-03-2013
Attente lezer.
Een lezer van deze rubriek stuurde mij een mailtje met een verwijzing naar een artikel in een Engelse krant waar een aantal mensen anoniem over hun beroep vertellen. Eén van de mensen is een uitvaartondernemer, die voor mij heel herkenbaar over zijn beroep spreekt. Hij zegt het een voorrecht te vinden op zo'n belangrijk moment met mensen in contact te komen. Hij leert elke dag meer over de menselijke aard, de liefheid van mensen en hun herstel. Hij merkt op dat geen enkel leven heel gewoon is geweest, maar lastig, onvervuld of juist vol geheimen. Nooit saai. Wat ik zelf altijd weer merk is dat mensen op deze moeilijke momenten zo puur zijn in hun kwetsbaarheid. Alle opsmuk valt weg. Het is zaak voor mij scherp te luisteren naar wat mensen vertellen en met hun mee te denken over de invulling van de uitvaart. Dat maakt het emotioneel niet altijd makkelijk, maar ik ervaar het net als mijn Engelse collega als een voorrecht dit beroep te mogen uitoefenen.