Baarhuisjes

 

 

Op wat kleinere begraafplaatsen vallen ze op. Zo’n klein gebouwtje, tegenwoordig vaak als berghok gebruikt, ergens aan de zijkant van de dodenakker. De zogenaamde baarhuisjes hebben een historie. In 1872 werd de Wet tot Voorzieningen tegen besmettelijke Ziekten van kracht. Deze wet verplichtte begraafplaatsen een huisje te bouwen waar overledenen gestald konden worden. Het was een maatregel na vele cholera-epidemieën in die tijd. Op die manier hoopte men de besmetting tegen te gaan middels isolatie. De overledene moest daar minstens 36 uur blijven, zodat men zeker wist dat de persoon dood was. Deze 36 uur is nog altijd de minimale tijd tussen overlijden en uitvaart. De baarhuisjes worden tegenwoordig steeds vaker tot monument gepromoveerd.