De aanzegger

 

 

Wanneer u bij de post een enveloppe met rouwrand aantreft is een schrikreactie te begrijpen. Honderd jaar geleden ging dat anders. In de avond werd er op de deur geklopt, met de vuist of met een stok. Voor de deur stond een man in het zwart, soms met hoge hoed. De aanzegger meldde de dood van een bekende op een plechtige manier, soms op rijm. Dit gebeurde nadrukkelijk op de stoep. Pas na het aanzeggen was de dood bezworen en kon de aanzegger binnen komen voor koffie of een borrel. Het aanzeggen gebeurde soms door verschillende mannen die bepaalde routes liepen. In grote steden werd het aanzeggen in de loop van de tijd een beroep. Na de Tweede Wereldoorlog verving de postbezorging en later de telefoon de rol van de aanzegger.