Hoop en vrees

 

 

In het Volkskrant Magazine van zaterdag 16 februari stond een aangrijpende reportage over vermissingen. De achterblijvers van mensen die vermist worden, leven tussen hoop en vrees. Lonneke Lenferink heeft 137 achterblijvers bestudeerd en concludeerde dat hun klachten ernstiger lijken dan bij mensen van wie een dierbare een natuurlijke dood is gestorven. Wanneer iemand daadwerkelijk dood is, kan er gewerkt worden aan de onomkeerbaarheid van dat verlies. Wanneer iemand vermist blijft hebben de achterblijvers steeds het sprankje hoop dat de persoon nog in leven is. Dat leidt tot zoektochten op allerlei plekken en het vermoeden de vermiste te zien op de meest onverwachte momenten. Deze verzuchting door één van de achterblijvers trof mij het meest: “Ik zou zo graag willen horen: “Uw kind is dood”.