Molukse uitvaart

Ik kende het uiterst vriendelijke echtpaar al jaren. De altijd glimlachende Molukse man en zijn immer opgewekte Nederlandse vrouw. Toen het slecht met mijnheer ging en hij in het ziekenhuis lag had ik een voorgesprek met mevrouw. Of ik de toekomstige uitvaart van haar man wilde doen volgens de molukse gebruiken. Ik liet mij door haar informeren en merkte dat "haast" niet aan de orde mocht komen. Niet lang daarna kreeg ik de melding dat mijnheer was overleden. In de molukse traditie is de avond voor de uitvaart van groot belang. Deze Troostdienst "malam penghiburan" werd in het midden van het land gehouden, zodat molukse mensen de mogelijkheid hebben de dienst te bezoeken. Een speciale verkeersdienst zorgt dat de bijna vijfhonderd mensen een parkeerplekje vinden. Voor en na de lange dienst is er gelegenheid om afscheid van de geliefde overledene te nemen en de familie te condoleren. Na de dienst wordt er uitgebreid met molukse hapjes rondgegaan. 's Avonds laat gingen wij met mijnheer terug naar Amsterdam waar de volgende dag de kerkdienst en de crematieplechtigheid zouden plaatsvinden. Ook deze werden druk, maar niet zo massaal als de Troostdienst, bezocht. In de molukse traditie is het gewoonte om ook financiëel bij te dragen aan de kosten van de uitvaart. Bij het condoleren, voor en na de Troostdienst, werden dan ook vele envelopjes aan de echtgenote overhandigd. De mijnheer kreeg een waardig afscheid, waar mevrouw met veel voldoening op terug kon zien.