14-11-2013
Overleven
Wanneer ons iets echts ergs overkomt zijn wij toch nog in staat te functioneren. Bij de mens treedt een mechanisme in werking dat er voor zorgt dat we overleven. We zien dat in het groot bij beelden van rampen. De mensen moeten door; er zijn nog andere kinderen om voor te zorgen; de restanten van het huis moeten worden herbouwd. We zien dat ook op meer persoonlijk vlak na het overlijden van een geliefde. Het lichaam komt in de overlevingsstand en is tot handelen en denken instaat. Ik merk dat bij het bespreken van een uitvaart. Ook na een traumatisch overlijden zijn mensen in staat keuzes te overdenken en beslissingen te nemen. De gebeurtenis wordt voor het eigen behoud niet ten volle beseft. Terugkijkend op deze periode ervaren mensen het gevoel in een roes geleefd te hebben. Een roes, verdovingstoestand die buitenstaanders niet altijd begrijpen. "Hij of zij is zo sterk, die redt het wel". Dat kan, maar hoeft niet. Het proces om daadwerkelijk de overlevingsstrategie te laten zakken en het verlies binnen te laten, kan tot veel verdriet leiden. Ook na jaren.