Praten helpt

Wanneer mensen dusdanig ziek zijn dat beter worden er niet meer in zit zou praten over het levenseinde goed zijn. Het zijn geen vrolijke onderwerpen, maar het voorkomt wel dat in toekomstige crisissituaties de beslissingen door anderen dan henzelf gemaakt worden. Vragen waar men over na kan denken zijn: - in welke situaties willen mensen die ziek zijn nog naar een ziekenhuis, en wanneer niet? Hoe denken zij over reanimatie? Wat weten zij over palliatieve sedatie of euthanasie? Welke gedachten bestaan er over het sterfbed? En staat dat bed thuis, of zien zij meer in een laatste levensfase in een hospice of een verpleeghuis? Wie wordt de wettelijke vertegenwoordiger als zij zelf niet meer in staat zijn hun wensen uit te spreken? Juist door over dit soort zaken te praten komen mensen tot rust. Men krijgt wat meer zekerheid dat de laatste levensfase zoals zij die zichzelf toewensen overeen gaat komen met de toekomstige realiteit.