Verlate woede

Wederom een vraag uit het boekje "70 vragen over rouw".

"Vijftig jaar geleden verloren we onze tweeling tijdens de geboorte. Gelukkig kregen we daarna nog drie gezonde kinderen. Toch kan ik die tweeling niet vergeten, de laatste tijd denk ik steeds vaker aan ze. Waarom word ik er nu nog boos en verdrietig om?

Vijftig jaar geleden gingen mensen anders om met verlies van een baby of kind. Voor rouw was weinig ruimte, je omgeving richtte de aandacht op de toekomst. Voor veel ouders is dat moeilijk geweest. Later kunnen het verdriet, de wanhoop en de boosheid weer terugkomen, bijvoorbeeld als er kleinkinderen komen of als je partner overlijdt. Het is goed die gevoelens de ruimte te geven, bijvoorbeeld door mensen in je omgeving te zoeken met wie je het verlies en het verdriet kunt delen. Dat kunnen mogelijk andere kinderen uit je gezin zijn.