Zien is geloven.

 

Afgelopen vrijdag hebben de nabestaanden van Lisanne Froon haar stoffelijke resten begraven. Lisanne was sinds april zoek in Panama. Afscheid nemen van een lichaam, of delen van een lichaam, is voor nabestaanden belangrijk. Als je een lichaam niet gezien hebt, kan het moeilijk zijn om te geloven dat iets echt gebeurd is. Voor een aantal nabestaanden van de vliegramp dreigt dat doemscenario wel. Op een gegeven moment horen dat er niets gevonden is. Wat dan? Ik las dat in sommige Franse vissersdorpen een mooi ritueel is ontstaan. De lichamen van vissers die op zee omkomen worden zelden gevonden. Kenmerkende bezittingen van de visser worden verzameld en op een “altaar” gelegd. Op deze manier is tijdens de herdenking de persoon toch voelbaar aanwezig.